SOŁECTWO W LICZBACH:

     To duża wieś sołecka położona w południowej czę­ści gminy, w odległości 4 km od Lini. Przez wieś przebiega gruntowe drogi pro­wadząca z Lini do Bukowiny i droga powiatowa nr 1431G Niepoczołowice-Kamienica Królewska. W rzeczywistości Niepoczołowice to, prócz sporej wsi, także kilka rozrzuconych wśród pól i lasów przysiółków. 
     Nazwa wsi pochodzi od imienia \'Niepoczoł\'. Niemcy trudną do wymówienia słowiańską nazwę wsi zamienili na swojskie dla nich Wahlendorf. Pierwsza wzmianka o Niepoczołowicach pochodzi z doku­mentu wydanego w roku 1368, w którym Konrad Zollner, komtur gdań­ski, poświadcza, iż wdowa po Pietraszu za zgodą syna sprzedała swoją wieś \'Nepoczołowitz\' Nepuczalowi, Jarogniewowi, Michałowi, Piotro­wi, Marcinowi i Mikołajowi. Byli oni prawdopodobnie członkami licz­nej rodziny szlacheckiej Nicpoczołowskich, którzy posługiwali sio przy­domkami: Bronk, Domarus, Golijan, kos, Niemirowicz, Pcla, Picrsza, Pirch i Witek. 
    Ludzie w okolicach Niepoczołowic osiedlali się już w czasach prehistorycznych. Świadczą o tym wykopaliska z okresu brązu. Jedna z popiel­nic z grobu skrzynkowego odkrytego w Niepoczołowicach stanowi ozdo­bę ekspozycji w Muzeum Archeologicznym w Gdańsku. 
    W drugiej połowic XVI wieku właścicielami wsi było trzech Pellów, J. Borski i P. Niemirowicz. Według taryfy z 1648 roku właściciele od 6 włók folwarku i tyluż włók ogrodów płacili 7 florenów i 18 groszy, zaś Lewiński, posiadający 1,25 włóki folwarku, l floren i 7,5 grosza. Niepoczołowice należały wtedy, jak prawie całość terytorium dzisiejszej gminy, do powiatu mirachowskiego. 
    Na przykładzie Niepoczołowic widać postępujący w XVIII wieku proces rekatolizacji Kaszub. W jego wyniku w wielu wsiach znacząco zmniejszyła się liczba protestantów. W roku 1701 wszyscy, a było ich 25, mieszkańcy Niepoczołowic byli protestantami, zaś w 1781 roku na 51 mieszkańców 35 to katolicy, a tylko 16 to luteranie. W końcu jedyną protestancką rodziną mieszkającą w Niepoczołowicach byli Bronkowie, posiadający jeden łan. 
    Dobra rycerskie Niepoczołowice w końcu XIX wieku miały 189 włók i 28 mórg obszaru. Położenie w pobliżu protestanckich wsi Ziemi Lęborskiej oraz wykup ziemi przez Niemców zupełnie zmienił te proporcje. Na 352 niepoczołowiczan katolików należących do parafii w Strzepczu było tylko 23, zaś ewangelików, dla których parafią była Bukowina w powiecie lęborskim, aż 352. Dymów, czyli oddzielnych gospodarstw istniało wówczas 31. Mieszkańcy korzystali z poczty w Sierakowicach, a miejscowa szkoła była ewangelicka. 
    W okresie międzywojennym w pobliżu wsi przebiegała granica polsko-niemiecka. Na przełomie XIX i XX wieku wieś stała się siedzibą gromady zwanej wówczas gminą, którą w roku 1928 razem z całym wójtostwem lińskim włączono do powiatu kartuskiego. 
    Niepoczołowice, ze względu na swe położenie w Kaszubskim Parku Krajobrazowym, są świetnym miejscem do rozpoczęcia wycieczek pie­szych i rowerowych po gminie Linia i południowej części Lasów Mirachowskich. Szkoda trochę, że oba niepoczołowickie jeziora usytuowane są pośród gospodarstw i nad żadnym z nich nie ma kąpieliska. We wsi znajduje się szkoła, kaplica pw. Matki Bożej Różańcowe oraz nieduży bar.