Smażyno leży w północno-wschodnim krańcu gmi­ny Linia, przy drodze łączącej Strzepcz z Wejherowem. Znajduje się tu Jedyny na terenie gminy dawny kościół ewangelic­ki oraz najlepiej zachowany na terenie gminy XIX-wieczny dwór.

       Nazwa wsi, zapisana w 1407 roku jako "Smasin", pochodzi od kaszubskiego słowa 'smaga', oznaczającego 'pragnienie'. Pierwsza wzmianka o Smażynic pochodzi z roku 1348. Według lustracji z 1565 Smażyno gruntu uprawnego było we wsi 9 włók. Dwie z nich były sołtyskie, a jedna włóka była pusta. Gburów we wsi było trzech. We wsi był już młyn. 
       W 1701 roku na 49 mieszkańców Smażyna 39 było katolika­mi, a 10 protestantami. Podobnie sytuacja wyznaniowa przedstawiała się w roku 1781. Pod koniec XIX wieku większość mieszkańców stanowili już protestanci. Od roku 1778 smażyński majątek należał do zachodnio­pomorskiej rodziny Wobeserów. Później Smażyno przeszło w ręce landrata wejherowskiego von Weihera, wywodzącego się z luterańskiej gałęzi rodu Wejherów. Kolejnymi właścicielami dóbr do końca XIX wieku byli także protestanci - Hertigowic, Puttkamerowic i Pieperowic. Przypusz­czalnie dlatego też prawic 1/3 mieszkańców Smażyna w roku 1902 stano­wili Niemcy.

        Jeszcze w XVII stuleciu nieliczni protestanci zamieszkujący Smażyno, aby odbyć nabożeństwo przechodzili przez granice Rzeczypo­spolitej na Łebie w okolicach Borka i tam spotykali sio z luterańskim duchownym. W roku 1862 niemieccy właściciele 7 okolicznych majątków założyli komitet budowy nowego kościołu, który stanął w Smażynie w roku 1865. Budowa świątyni zajęła jedynie półtora roku. Do dziś neogotycki budynek z czerwonej cegły dominuje w panoramie Smażyna. Jak podaje niemiecki historyk F. Schultz wysokość wieży „od podłogi do jej szpica" wynosi 110 stóp.

       Do dziś we wsi zachował się wspomniany już XIX-wieczny dwór oraz zabytkowy młyn. Dwór zajmowany jest obecnie przez Ośrodek Rehabilitacji dla osób uzależnionych.